به گزارش قدس خراسان، دنیایی از نارضایتی و گلایه دارد با خودش. گلایه‌هایی که رمق را از او گرفته و به قول خودش نمی‌داند به کی و کجا حرف دلش را بزند تا بلکه مسئولی گوش شنوایی داشته باشد و دست‌کم به قول‌های داده شده عمل کند.

صحبت از کاپیتان مشهدی تیم ملی والیبال نشسته بانوان است؛ او که در هر میدانی حضور داشته برای ورزش استان و کشور افتخارآفرینی کرده و مدال آورده است. آخرین میدان، بازی‌های پاراآسیایی‌هانگژو در چین بود که او به همراه تیم ملی والیبال نشسته عنوان نایب قهرمانی را بدست آورد. 

گلایه‌های ناتمام کاپیتان
گلایه‌های کاپیتان از همین بازی‌های پاراآسیایی شروع می‌شود. با اینکه حدود یک ماه از پایان بازی‌های آسیایی می‌گذرد و پیش از شروع بازی‌ها مسئولان قول‌هایی به مدال‌آوران برای پرداخت پاداش داده بودند اما حتی از پاداش مدال‌آوری پای سکو هم خبری نیست!
معصومه زارعی در این باره می‌گوید: ۲۳ روز است که از مسابقات پاراآسیایی با عنوان نایب قهرمانی و مدال نقره برگشتیم اما هنوز به هیچ کدام از قول‌هایی که به ما در خصوص کسب مدال داده شده بود عمل نشده است، چه استانی و چه کشوری. پاداش پای سکو از اسمش پیداست که باید همان لحظه گرفتن مدال پای سکو پرداخت شود یا دست‌کم پیش یا حین رسیدن مدال‌آوران به کشور پرداخت شود اما هنوز که هنوز است از همین پاداش پای سکو خبری نیست چه رسد به سایر قول‌ها و پاداش‌ها.
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته بانوان ادامه داد: همان طور که گفتم نه وزارت ورزش، نه بهزیستی کشور، نه اداره کل ورزش استان و نه اداره کل بهزیستی هیچ کدامشان اقدامی در راستای عمل به قول‌هایی که داده شده نکردند و تنها کاری که انجام شده و تجلیلی که صورت گرفته از سوی بخشداری و شهرداری رضویه بوده که من ساکن آنجا هستم و غیر از این، هیچ.
ماجرای کارت هدیه ۵۰ تومانی!
وی در واکنش به این موضوع که در مصاحبه‌ای گفته بود تنها پاداشی که گرفتم کارت هدیه ۵۰ هزار تومانی بود اظهار کرد: سال ۹۶ که در مسابقات پارالمپیک برزیل به عنوان تنها خراسانی تیم ملی در آن مسابقات درخشیدیم و شگفتی‌ساز شدیم در بازگشت از آن مسابقات، بهزیستی استان خراسان رضوی دو عدد کارت هدیه ۵۰ هزار تومانی به من داد که آنچه در مصاحبه‌ام گفتم مربوط به آن زمان بود هر چند که در همان زمان نیز جاهای دیگر با مبالغ ۵ میلیون و ۱۰ میلیون تومان از ورزشکارانشان تجلیل کرده بودند. نمی‌دانم دلیل این بی‌مهری چه می‌تواند باشد شاید در استان ما به ورزشکاران مدال‌آور بها نمی‌دهند یا اینکه کارمان بی‌ارزش است و به چشم آقایان نمی‌آید، به چه حسابی باید این برخوردها را بگذارم واقعاً نمی‌دانم چه باید بگویم.
زارعی در پاسخ به این پرسش که آیا در سایر استان‌ها با هم‌تیمی‌های شما همین طور برخورد می‌شود که با شما شده است بیان کرد: به هیچ عنوان این گونه نیست. به جرئت می‌توانم بگویم از ۷۰ درصد بازیکنان تیم ملی در استان‌های خودشان تجلیل شده به طور مثال در استان هرمزگان که برای پاداش مدال‌آوری به ترتیب برای طلا ۲۰۰ میلیون تومان و برای نقره ۱۵۰میلیون در نظر گرفته بودند ورزشکاران مدال‌آورشان این مبالغ را دریافت کردند. در شهرکرد که قول سکه به مدال‌آورانشان داده بودند نیز همین اتفاق افتاده و همه پاداششان را گرفتند.

نمره صفر به شرایط فعلی والیبال نشسته بانوان استان
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته بانوان همچنین درخصوص وضعیت این رشته در خراسان رضوی گفت: اکنون شرایط والیبال نشسته بانوان در استان ما صفر است. یک ماه است که نامه حضور در رقابت‌های سوپرلیگ برای شرکت نماینده استان ارسال شده اما متأسفانه هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است. به جای اینکه آقایان مسئول به دنبال حامی مالی برای تیم باشند ما سه بازیکنی که از خراسان رضوی در تیم ملی هستیم به هر کسی که فکر می‌کنیم می‌تواند برای حضور در سوپرلیگ کمک کند رو می‌اندازیم ولی هنوز جوابی نگرفته‌ایم آن هم تیمی که سال‌ها قهرمان کشور بوده و همیشه روی سکو رفته است. این خیلی دردناک است که من به عنوان کاپیتان تیم ملی برای لیگ پیش رو هیچ پیشنهادی از باشگاه‌های استان‌های دیگر ندارم دلیلش این است که نسبت به استانم عرق داشتم و دارم و همه با خودشان فکر می‌کنند معصومه زارعی فقط برای تیمی بازی می‌کند که از شهر و استان خودش باشد برای همین سراغ من نمی‌آیند تنها سالی هم که با ذوب آهن اصفهان قرارداد بستم به دلیل بی‌مهری‌ها و ناملایمت‌هایی بود که از طرف مسئولان استان خودم به من شد که اتفاقاً همان سال هم ذوب آهن نایب قهرمان لیگ برتر شد.

قهرمانی که بیکار شد
وی در پاسخ به این پرسش که آیا در این سال‌ها برای استخدامش کاری صورت گرفته است، گفت: من ۱۳ سال نایب رئیس هیئت اتومبیل‌رانی و موتورسواری خراسان رضوی بودم، به همت و تلاش آقایان من بیکار شدم در حالی که رئیس فعلی هیئت هیچ شناختی از این ورزش ندارد و بدترین ضربه را به اتومبیل‌رانی و موتورسواری زد. خیلی راحت تحت تأثیر حرف‌های آدم‌های معلوم‌الحال بدون اینکه حتی یک دقیقه با من صحبت کند اجازه ادامه کارم در این هیئت را نداد. حتی در زمانی که فتاحی مدیرکل ورزش و جوانان بود با اینکه از فرط ناراحتی گریه‌ام گرفته بود حاضر نشد برای من با چندین و چند عنوان جهانی، پارالمپیک، آسیایی و بین‌المللی کاری بکند.